Επιστολές γνωστών ποιητών και πεζογράφων, ίσως και κριτικών, στον Τόλη Νικηφόρου και επιστολές του ίδιου κατά τον μισό σχεδόν αιώνα της λογοτεχνικής πορείας του ως τώρα. Ακόμη, αναγγελίες εκδηλώσεων, περιγραφές, ανέκδοτα, στιγμιότυπα, ό,τι μπορεί να ενδιαφέρει τον αναγνώστη της λογοτεχνίας κατά τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα.


Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Το Λεξικό των Ανωμάλων Ρημάτων της


Θα ήταν πριν έξι-εφτά χρόνια όταν την πρωτοείδα στο πατάρι της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Άνω Τούμπας την αρχική περίοδο της Λέσχης Ανάγνωσης, μία από τις πρώτες και πιο επιτυχημένες στη Θεσσαλονίκη, που είχε οργανωθεί και συντονιζόταν από τη φίλη μου βιβλιοθηκονόμο Λένα Παπαθανασίου με τη δική μου συμμέτοχή. Ένα άγνωστο θελκτικό και διακριτικό κορίτσι.

Ύστερα από λίγο καιρό, η Λένα ανέλαβε τη Γραμματεία του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και η Λέσχη Ανάγνωσης μπήκε σε περιπέτειες. Φιλοξενήθηκε για ένα διάστημα και πάλι στο πατάρι του κοντινού καταστήματος κουρτινών μιας φίλης και μέλους της Λέσχης και από εκεί, με διαρροές και προσθήκες μελών, στο υπόγειο βιβλιοπωλείο του Μπαρμπουνάκη κάτω από την Τσιμισκή. Τελικά, η Λέσχη Ανάγνωσης βρήκε μόνιμη στέγη στη Βιβλιοθήκη της Κάτω Τούμπας, με βιβλιοθηκονόμο και συντονίστρια την ευγενική και ικανή Ευγενία Μυλωνά. Εκεί έλαβε και τον παράξενο τίτλο της, «Λέσχη Ανάγνωσης Το Κίτρινο Περπάτημα στα Χόρτα» (της τίγρης εννοείται), από τον τίτλο ενός μυθιστορήματός μου.

Η Θεοδοσία Καϊδόγλου ή Theodosia Kaidoglou ή σκέτο Theda ή Θέdα ήταν πάντα παρούσα. Πάντα συνεπής, πάντα διαβασμένη, πάντα με εύστοχες παρατηρήσεις για τα ελληνικά και ξένα μυθιστορήματα που διαβάζαμε και συζητούσαμε. Όταν μιλούσε πριν από μένα στον κύκλο των μελών, έλεγε περίπου όσα είχα σκοπό κι εγώ να πω για το συγκεκριμένο βιβλίο.

Κάποτε ανακάλυψα ότι διατηρούσε το ιστολόγιο Ο κόσμος της Θέdα (http.www.thedasworld.gr) με πρωτότυπα, καλογραμμένα, χαριτωμένα κείμενα. Με τη δική της ματιά στα πράγματα. Την προέτρεψα να εκδώσει αυτά τα κείμενα (ίσως μαζί με πολλούς άλλους) και πράγματι πριν ένα-δύο χρόνια κυκλοφόρησε το βιβλίο της, Το λεξικό των ανωμάλων ρημάτων μου, με σημαντική επιτυχία.

Μια γυναίκα είναι πάντα ένα μυστήριο. Η Θέda θα μπορούσε να λέγεται Theduco και να είναι γκέισα από τις ανθισμένες κερασιές της μακρινής Ιαπωνίας. Θα μπορούσε να είναι φωτομοντέλο, όπως περίπου παρουσιάστηκε στο εξώφυλλο ενός ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού. Θα μπορούσε να είναι αυτά και πολλά άλλα και ίσως κατά διαστήματα να της αρέσει να προσλαμβάνει μια επιφανειακά διαφορετική υπόσταση. Εγώ όμως τη βλέπω σαν ένα απλό κορίτσι της γειτονιάς μου. Ένα φιλικό, χαμογελαστό κορίτσι. Ένα χαριτωμένο (επιμένω σ' αυτή τη λέξη) χαρισματικό κορίτσι που λατρεύει το διάβασμα και το γράψιμο. Ένα πραγματικό βιβλιόμουτρο !!!

Κι επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, με τη Θέdα μαλώσαμε μια-δυο φορές και κάναμε ότι δεν μιλάμε, φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να διαγράψουμε ο ένας τον άλλο στο facebook. Πολύ σύντομα όμως διαπιστώσαμε και οι δύο ότι ήταν αδύνατον να κρατήσουμε μούτρα. Έκανα να είμαι σοβαρός και αμίλητος μπροστά της και μου έβγαινε ένα χαμόγελο και μετά ένα πείραγμα. Μια πολύτιμη μακροχρόνια φιλία είναι πάνω από εκνευρισμούς και μικροεγωισμούς. Ιδίως όταν βασίζεται στην κοινή αγάπη για το βιβλίο, για το διάβασμα και τη γραφή. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που γνώρισα τη Θέda, το εκπληκτικό αυτό βιβλιόμουτρο.