tag:blogger.com,1999:blog-4701368804348856352.post4434229604525980518..comments2022-03-30T14:17:45.753+03:00Comments on Μυστικά και ντοκουμέντα: Ο έπαινος ως πράξη εντιμότηταςΤζούλια Φορτούνηhttp://www.blogger.com/profile/11184191192838970554noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-4701368804348856352.post-52383285553106631062013-04-04T12:03:02.575+03:002013-04-04T12:03:02.575+03:00H αφιέρωση λοιπόν, Μαρία, στο Αλμπατζάλ ήταν απλή,...H αφιέρωση λοιπόν, Μαρία, στο Αλμπατζάλ ήταν απλή, «στη γυναίκα μου». Στα επόμενα βιβλία μου η αφιέρωση αυτή έγινε «στη μαγεμένη ψυχή» γιατί η Σοφία λάτρευε το ομώνυμο μυθιστόρημα του Ρομαίν Ρολάν. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρω ότι η Σοφία υπήρξε λογοτεχνικό ταλέντο. Στην έκτη γυμνασίου είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο έκθεσης πανελλαδικά που είχε τότε αθλοθετηθεί από την Τ.Α.Ε., πρόδρομο της Ολυμπιακής Αεροπορίας και συνοδευόταν από ένα σημαντικό χρηματικό ποσό και ένα αεροπορικό εισιτήριο για την Αθήνα, όπου έγινε η απονομή. Η Σοφία κι εγώ περάσαμε στη Νομική Σχολή το 1957 αλλά γνωριστήκαμε το 1966. Τότε ενώσαμε τη ζωή μας και τις βιβλιοθήκες μας. Εγώ εγκατέλειψα εκείνες τις σπουδές ενώ η Σοφία διέπρεψε αργότερα ως δικηγόρος. Και έχει γούστο να αναφέρω ότι στους λογοτεχνικούς κύκλους η Σοφία είναι γνωστή ως «η γυναίκα του Τόλη», ενώ στους νομικούς κύκλους εγώ είμαι γνωστός ως «ο άντρας της Σοφίας». Πόσο μεγαλύτερη ισοτιμία μπορεί να υπάρξει; Ας σημειωθεί ότι ζούμε μαζί 47 χρόνια τώρα και σήμερα ο γιος μας έχει τα γενέθλιά του. Συμπληρώνει τα 33 του χρόνια. Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4701368804348856352.post-5186835337639733092013-04-02T17:45:56.807+03:002013-04-02T17:45:56.807+03:00Για την ιστορία, Τόλη, μπορούμε να έχουμε και το κ...Για την ιστορία, Τόλη, μπορούμε να έχουμε και το κείμενο της αφιέρωσης, που επίσης εντυπωσίασε την ποιήτρια;Μαρια Τζιατζιουhttps://www.blogger.com/profile/03312342083862894670noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4701368804348856352.post-89847338576900590702013-03-21T12:06:39.350+02:002013-03-21T12:06:39.350+02:00Δεν ρωτάμε «γιατί», καλή μου φίλη, για να μην αναγ...Δεν ρωτάμε «γιατί», καλή μου φίλη, για να μην αναγκαστούμε να παραδεχτούμε τις δικές μας ευθύνες και να τις αναλάβουμε. Είναι πιο βολικό να επιρρίπτουμε τις ευθύνες αποκλειστικά στους άλλους. Στους ξένους, στην κυβέρνηση, στην πλουτοκρατία, στους ... εξωγήινους. <br /><br />Τα πράγματα βέβαια δεν αλλάζουν τόσο εύκολα. Και ας μας παρηγορεί το γεγονός ότι υπάρχει και η άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα της εργασίας και της δημιουργίας, της τιμής, της προόδου. Δεν διαφημίζεται αλλά υπάρχει παντού, στο κάθε τι. Καλή σου μέρα. Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4701368804348856352.post-79454239300872712802013-03-19T23:19:50.613+02:002013-03-19T23:19:50.613+02:00Αυτό σκεφτόμουν καθώς διάβαζα. ίδιο με προηγούμενο...Αυτό σκεφτόμουν καθώς διάβαζα. ίδιο με προηγούμενο μου σχόλιο εδω..μα όλα ίδια σε αυτη τη χώρα!!<br />Έγραψα ένα άρθρο σήμερα για εφημεριδα της ομογένειας, για το "τι φταίει" ίσως.. και αναρωτιέμαι μήπως φταίει το "γιατι".<br />Γιατί δεν ρωτάμε "γιατι"<br />Την καληνύχτα μου!!Γυναίκαhttps://www.blogger.com/profile/10889205732446817563noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4701368804348856352.post-66785228985480390262013-03-15T13:06:04.968+02:002013-03-15T13:06:04.968+02:00Και όμως θα αλλάξει, Κική μου. Δεν ξέρω πότε και π...Και όμως θα αλλάξει, Κική μου. Δεν ξέρω πότε και πώς αλλά θα αλλάξει στον πυρήνα του. Γιατί αλλιώς να υπάρχει αυτή η αβυσσαλέα λαχτάρα μέσα μας; Γιατί να αναζητούμε απελπισμένα την πατρίδα μας, την καταγωγή και προορισμό μας; Ο κόσμος θα αλλάξει. Και από κόσμος της ατιμίας και του φόνου, θα γίνει κόσμος της αγάπης και της δημιουργίας, κόσμος της πιο απίστευτης ευτυχίας, κόσμος της ουτοπίας. Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4701368804348856352.post-14665043939184505772013-03-14T22:29:35.140+02:002013-03-14T22:29:35.140+02:00Πολύ ζεστό κι αυτό το γράμμα της ποιήτριας. Βγάζει...Πολύ ζεστό κι αυτό το γράμμα της ποιήτριας. Βγάζει μια καλή διάθεση, μια απλότητα, μια αλήθεια. Μια ανθρωπιά, εντέλει.<br /><br />Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω. Είναι πεποίθησή μου πλέον:<br />Αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ.<br />Καληνύχτα...<br /><br /><br />ΥΓ. Εμείς όμως δεν παραιτούμαστε. Ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί. Μέχρι το τέλος.<br /><br />ΚικήAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4701368804348856352.post-3211871442897746102013-03-14T14:33:01.450+02:002013-03-14T14:33:01.450+02:00Λες και δεν έχουν αλλάξει καθόλου οι συνθήκες 32 χ...Λες και δεν έχουν αλλάξει καθόλου οι συνθήκες 32 χρόνια αργότερα !! Τα καλά λόγια της Ρίτας δεν έχουν σημασία τώρα, σημασία έχει αυτό ακριβώς. Ότι όσα έβλεπα τριγύρω και τόσο γλαφυρά περιγράφει η Ρίτα στο γράμμα της, παραμένουν ουσιαστικά τα ίδια. Και η δική μου οργή και απελπισία έχει αντικατασταθεί από μια πικρή φιλοσοφική ματιά. Τι λέτε, θα αλλάξει ποτέ αυτός ο κόσμος; Κουράγιο, αδέρφια. Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com