Μαγεμένη ψυχή

Αμέσως μετά την επιστροφή μας από την Αγγλία εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων μου Αλμπατζάλ ή Πώς βούλωσα τα μεγάφωνα,1971, και άλλες δύο συλλογές διηγημάτων το 1973 και το 1976. Η ποίηση όμως φούσκωνε μέσα μου σαν αγριεμένο ποτάμι και απειλούσε να σπάσει τα φράγματα.Αυτό συνέβη λίγο αργότερα, όταν σε διάστημα τεσσάρων ετών (1979-1982) εκδόθηκαν τέσσερις ποιητικές συλλογές μου, με πρώτη τα Αναρχικά, 1979. Ακόμη και τώρα, περίπου 40 χρόνια αργότερα, τα βρίσκω σε διάφορα ιστολόγια και μου ζητάνε τα Αναρχικά από απίθανα μέρη.

Με τη Σοφία είχαμε γνωριστεί το 1966 και, μετά μια βραδινή κουβέντα, στο πάρκο του Λευκού Πύργου, αποφασίσαμε να ζήσουμε μαζί την περιπέτεια της ζωής. Χωρίς βέβαια να φανταζόμαστε πόσο μεγάλη περιπέτεια αυτή θα ήταν. Ως μία πρώτη δόση, στα πρώτα έξι χρόνια της κοινής μας ζωής αλλάξαμε εφτά σπίτια στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στο Λονδίνο και πάλι στη Θεσσαλονίκη και κάναμε δυο γάμους στο Λονδίνο, αρχικά πολιτικό και, λίγο πριν γυρίσουμε στην Ελλάδα της δικτατορίας, θρησκευτικό αλλά εξίσου λιτό κι απέριττο.

Η Σοφία ήταν η περίπου ιδανική σύντροφος για μένα. Καλλιεργημένη, προσγειωμένη και δυναμική, με τους γονείς της πολιτικούς πρόσφυγες στη Ρουμανία, είχε περάσει δια πυρός και σιδήρου για να μεγαλώσει και να σπουδάσει. Με σύγχρονες αντιλήψεις για τη ζωή και την κοινωνία, αργότερα καταξιωμένη δικηγόρος, πάντα με μεγάλη αγάπη στη λογοτεχνία. Και ... μαγεμένη. Λάτρευε το μυθιστόρημα του Ρομαίν Ρολλάν Μαγεμένη ψυχή και έτσι ακριβώς την έβλεπα κι εγώ όταν της έγραψα το πρώτο ποίημα από τα πολλά που της έχω αφιερώσει. 

σ' αγάπησα
σε σκονισμένες γειτονιές και εργοστάσια
στην άχρωμη επιφάνεια το μπετόν

πίσω από οδοφράγματα σ' αγάπησα
σε συγκεντρώσεις απεργών
σε διαδηλώσεις φοιτητών
στους διαδρόμους των δικαστηρίων

σε ,μυστικές συνεδριάσεις της νύχτας
είναι γραμμένο τ' όνομά σου
στις προκηρύξεις που μοιράσαμε
στις κόκκινες αφίσες που κολλήσαμε
και στα αρχεία των τμημάτων ασφαλείας

σ' αγάπησα, σύντροφέ μου,
η μαγεμένη σου ψυχή είναι δική μου
η αγωνία μου σου ανήκει

Αντιπροσωπευτικό ποίημα της πρώτης περιόδου μου, που διαβάστηκε σε φεστιβάλ νεολαίας. Μπορεί η «κοινωνική ποίηση» να θεωρείται ότι ανήκει στο παρελθόν, ιδίως μετά από τόσες διαψεύσεις, η μαγεμένη ψυχή είναι όμως πάντα δίπλα μου. Να μου κρατάει και να της κρατάω το χέρι. Σε μεγάλο βαθμό χάρη σ' εκείνη νίκησα την κατάθλιψη και επιβίωσα, εγώ που πίστευα πως, αν δεν αυτοκτονήσω, θα πεθάνω σίγουρα πριν τα πενήντα. Χάρη στη συμπαράστασή της, πραγματοποίησα και το τόσο τολμηρό όνειρο της πρώτης εφηβείας μου, να γράψω ένα ράφι βιβλία. Σε μια σχέση απόλυτα ισότιμη με χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στους λογοτεχνικούς κύκλους «η Σοφία είναι η γυναίκα του Τόλη» ενώ στους κύκλους των νομικών «ο Τόλης είναι ο άντρας της Σοφίας».