Επιστολές γνωστών ποιητών και πεζογράφων, ίσως και κριτικών, στον Τόλη Νικηφόρου και επιστολές του ίδιου κατά τον μισό σχεδόν αιώνα της λογοτεχνικής πορείας του ως τώρα. Ακόμη, αναγγελίες εκδηλώσεων, περιγραφές, ανέκδοτα, στιγμιότυπα, ό,τι μπορεί να ενδιαφέρει τον αναγνώστη της λογοτεχνίας κατά τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα.


Τετάρτη 17 Αυγούστου 2016

Κρυστάλλινη διαύγεια, εκθαμβωτική γοητεία



        Άκουσα για πρώτη φορά το όνομα της Χλόης Κουτσουμπέλη το 2003 ή το 2004 στο Κολλέγιο Ανατόλια. Με είχαν καλέσει για να συζητήσουμε την παρουσίασή μου στους μαθητές του σχολείου και μία φιλόλογος εκεί μου πρότεινε να με παρουσιάσουν μαζί με τη Χλόη. Τους είπα ότι δεν θα είχα καμία αντίρρηση αν γνώριζα την ποιήτρια και εκτιμούσα το έργο της.
        Κατά σύμπτωση, γνώρισα τη Χλόη λίγο αργότερα σε μια ομαδική ποιητική εκδήλωση στην τότε Δημοτική Κίνηση των Πολιτών και της Οικολογίας στην οδό Παύλου Μελά. Την άκουσα, μου άρεσαν πολύ τα λίγα ποιήματα που διάβασε και, μερικές μέρες αργότερα, της πρότεινα να ανταλλάξουμε ποιητικά βιβλία. Έτσι κι έγινε. Και έμεινα έκθαμβος. H Χλόη Κουτσουμπέλη ήταν η γνησιότερη ερωτική ποιήτρια και το μεγαλύτερο ποιητικό ταλέντο που είχα γνωρίσει στη ζωή μου. 
         Ήταν άνοιξη του 2004 και η Χλόη είχε εκδώσει το τελευταίο ποιητικό βιβλίο της το 1990. Στο διάστημα αυτό των 14 ετών, είχε εκδώσει ένα μυθιστόρημα, ένα θεατρικό έργο και δεν θυμάμαι τι .άλλο, όχι όμως ποίηση. Της έβαλα της φωνές. Της είπα ότι ένας ποιητής, και μάλιστα της δικής της δωρεάς, μπορούσε να γράψει διηγήματα, μυθιστορήματα, οτιδήποτε. Ήταν όμως κρίμα, πολύ κρίμα, να μην έχει εκδώσει ποιητικό βιβλίο τόσα χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν να εκδώσει τον ίδιο χρόνο το τρίτο της ποιητικό βιβλίο και να παρουσιάσω εγώ το ως τότε συνολικό ποιητικό της έργο στον Βιβλιορυθμό λίγο αργότερα. 
          Δεν άργησα να  την προτείνω να γίνει μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και σήμερα η Χλόη Κουτσουμπέλη είναι αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ε.Λ.Θ., έχοντας μάλιστα λάβει τις περισσότερες ψήφους κατα τις πρόσφατες αρχαιρεσίες. Κάτι που βέβαια υποδηλώνει μια γενικότερη αναγνώριση της ποιητικής αξίας της. Αναγνώριση που είναι ολοφάνερη με πολλούς τρόπους και βέβαια από την ανταπόκριση στις αναρτήσεις της στο facebook. 
         
Ποια είναι όμως η Χλόη Κουτσουμπέλη;

Είμαι κι εγώ μια νύχτα.
Χωρίς χρώμα, χωρίς όνομα
χωρίς απελπισία, χωρίς έκσταση,
χωρίς μυρωδιά, χωρίς ταυτότητα,
χύνομαι και χάνομαι,
κανείς δεν με αιχμαλωτίζει,
και δεν ανήκω κανενός
μα ούτε και στον εαυτό μου.
Μόνο πού και πού,
όταν στα δύο με ξεσκίζει η αυγή,
κλαίω μεθυσμένη
σε μια γωνιά του δρόμου


Αν με ρωτούσαν τι είναι ποίηση, θα τους έδειχνα τα παρακάτω μικρά ποιήματα της Χλόης, ποιήματα με κρυστάλλινη διαύγεια και εκθαμβωτική γοητεία.


Αρχαίο κόσμημα

Δυο μέλισσες ηλιοστάλακτες
ενωμένες ακατάλυτα, τελεσίδικα, διαχρονικά
προαιώνια ιεροτελεστία
να μεταφέρουν μια σταγόνα μέλι στην κυψέλη

Και κάθε άλλο ποίημα για αγάπη ξεθωριάζει.



Χρόνος

Και η στιγμή ένα γοργοπόδαρο ελάφι
που αφήνει πίσω του
μια βουρκωμένη, βελούδινη ματιά
πριν βουτήξει για πάντα στο κενό.



Ροτόντα

Μεσημέρι προς βράδυ.
Ψιχαλίζει μικρά πουλιά.
Δεν με αγγίζεις.
Είσαι ολόκληρος μέσα μου.

Αυτά τα ολίγα αισθάνομαι και πιστεύω και θεωρώ ότι είναι χρέος μου να τα καταχωρήσω εδώ.  Έστω και ως μία στοιχειώδη απόδοση δικαιοσύνης σε ένα θολό λογοτεχνικό τοπίο στη χώρα μας, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Πολύ περισσότερα ποιήματα της Χλόης Κουτσουμπέλη μπορείτε να διαβάσετε στις θεματικές ανθολογίες που διατηρώ από το 2008 στο ιστολόγιο Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (www.dreaming-in-the-mist.blogspot.com)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου